سطر هفتم

پاسخ:
بله دیدمش. :)
می‎نویسم اون ور در موردش.


نه من آخر کتابای دیگه رو نمی‎خونم! احتمالا بیماری من خفیف‎تره! :)))
ولی رمان‎های عاشقونه (البته خیلی وقته که نخوندم) اول می‎رم سراغ آخرشون و کامل آخر رمان رو می‎خونم و... :)))
شوخی که نیست! مسئله‎ی اعتماده و تصمیم‎گیری و... (بهتره بیشتر از این مکنونات قلبی (و بیماری‎هام) م رو فاش نکنم!)

پاسخ:
احتمالا بیماری هست! حالا نه خیلی حاد! :)) می‎شه باهاش سوخت و ساخت!

خب من که می‎دونی قصه‎ی همه‎ی فیلم‎ها رو می‎دونم! یعنی عاشق فیلم‎خوانی هستم، حا گاهی بیشتر از فیلم‎بینی! طبیعتا کمتر فیلمی هست که ماجراش رو ندونم وقت تماشا!
سریال‎ها هم که...

واقعا چی هستیم ما! :))

پاسخ:
من اگه اونی نباشه که می‎خوام، اصلا نمی‎خونمش! :))

من الان با این عذاب وجدان چه کنم خب!؟

+ نمی‎ذارم اعصاب کسی خراب بشه آخرش.

پاسخ:
مرسی هیواجون که ما رو از توهم بیمار بودن و نیمه‎ی تاریک نجات دادی! :))
من هم از اول این کار رو نمی‎کردم! امان از تجربه‎های بد!

بچه‎های این دوره و زمونه خیلی باحالن! و خیلی جالب و باهوش البته.

اون‎قدر دور شدم از بچه‎های حالا که برام سخته کتاب بهشون معرفی کردن. یعنی آدم واقعا هیچ برآوردی از سطح‎شون نداره. همیشه ما رو شگفت‎زده می‎کنن. البته من خودم از هفت‌سالگی رمان می‎خوندم، حتا شدیدتر و جدی‎تر از حالا. ولی باز هم نظری ندارم. در ضمن توی این سال‎ها اون قدر کتاب‎های جدید برای نوجوان‎ها ترجمه و چاپ شده که حد نداره.
مثلا الان اولین کتابی که یادم اومد و فکر می‎کنم خوبه که همه‎ی بچه‎ها بخونن، مجموعه‎ی هری‎پاتر بود که هری خودش یتیم هست و البته مواجه هست با کلی توطئه و دشمنی و... ولی در کل خیلی باحاله!

ولی باز هم فکر می‎کنم و از کتاب‎هایی که خودم خوندم و به نظرم برای یک پسر نه‌ساله مناسبه و فاقد اون تلخی‎هایی که شما خواستین هست، بهتون معرفی می‎کنم.

مرسی :)