توضیح
به نظر میآید که باید به بعضی از خوانندههای این‌جا، نه آنهایی که دقیقا به خاطر پستِ «ماجرای همان شبِ برفی زمستان هشتاد و شش» به این‌جا سرزدهاند، یادآوری کنم که پست اشارهشده شخصی و خصوصی نیست. اگر خوانندهی شاید... بودید، کشفِ رمز کنید و بخوانیدش.
یک چنین دوستانِ نازنینی دارم من؛ بدون هیچ کنجکاویای از پست‌های پسورددار عبور میکنند.
پس من هم خاطرنشان میکنم که من این‌جا، به احترامِ همهی دوستانم که ممکن است از این‌جا عبور کنند، پست پسورددارِ خصوصی نخواهم داشت. یا عمومی خواهد بود، مثلِ همین پست که برای خوانندههای شاید... هست و پسوردش را در پست بعدی گفتهام، یا دقیقاِ برای استفادهی خودم خواهد بود، مثل پستی که با عنوانِ وبلاگ به مثابهی فلش در بلاگِ قبلی داشتم و دقیقا کارکردِ فلش را برای من داشت وقتی که پورتهای یواسبی محل کارم بسته بودند. البته برای آن هم راهحلی مناسبت پیدا کردهام و دیگر چنان پستی هم در کار نخواهد بود.
take it easy