سطر هفتم

پاسخ:
سبک خودت رو دوست دارم :)
انگار یک قرن از اون روزها و پستچی ای که نامه ی عزیزی رو می آورد دور شدیم. بی صبرانه منتظرش هستم.
اونقدر دور شدیم که من حتا تصوری هم از پستچی های اینجا ندارم! بماند که یک بار که یک نامه ی اداری من توی پست گم شده بود، مجبور شدم به تعقیبش سر از یکی از دفترهای پست، توی یک منطقه ی نسبتا نزدیک، ولی برای من کاملا ناآشنا برم. اون قدر که خستگیِ همه ی معطلی و دوره افتادنم رو از تنم بیرون آورد، کشف اون مکانِ ناآشنای نزدیک. حالا حتا یک لحظه به این فکر می کنم که شاید اونجا نزدیک همین جایی باشه که تو هستی، وقتی که تهرانی!

*
بگذار هر چه دلشان می خواهد بگویند، منفی بافها و... آدمهای فروشنده، دوست داشتنی بودند و قابل درک برای ما.