پدربزرگ میگفت: «همهی کارهای روسی را بخوان. تمام که شد، دوباره شروع کن. این کتابها هیچوقت مأیوست نمیکنند.»
همنام - جومپا لاهیری
حرف پدربزرگِ آشوک چقدر لایک دارد!
نویسندههای روس، واقعا، آدم را ناامید نمیکنند. نشستهاند بر قلهی ادبیات جهان، در تمام دورانها... و داستایوفسکیِ تمامنشدنی... در راسِ همهی آنها!
چقدر زود
دیر میشود!...*
و بدیاش این است که همهچیز آنقدر پرشتاب میگذرد، که تو متوجه گذر از مرز هنوز «فرصتی هست» به «دیگر دیر شده» نمیشوی. به خودت میآیی و میبینی چقدر برای همهچیز دیر شده. فرصتها گذشتهاند و...
و این البته بد نیست... که هولناکست.
و چقدر میتوان این خطوط را در مورد اینجور «دیر شدن»ها ادامه داد... چقدر!
* قیصر امینپور
و چه اسمهایی که از خاطرم عبور کرد و به لبهایم آمد... از اهالی اینجا.
*
آرزو از امید میآید... پس خدا را شکر که هنوز آرزوهایی داریم.
و از پس هر تاریکی، بیگمان، روزی، روز برمیآید.
این شبها، هوای تهران معرکهست... و تهران پر از پارک است و خیابان و پیادهرو... –حیف که تهرانِ امروز خیلی شهر کوچه و پسکوچهها نیست، هر چند که هنوز هم پر است از کوچه و پسکوچه- و چه پیادهرویهای شبانهی نرفتهای که هر شب، زیر آسمانِ این شهر، هدر میروند.
«راه»ها منتظرِ ما هستند... ناامیدشان نکنیم.
و من همانقدر که عاشق اتوبان و خیابانم، عاشق کوچه و پسکوچهها هم هستم... چه بسا بیشتر. و البته، «تو» میدانی که منظورِ من از کوچه پسکوچه و خیابان و اتوبان چیست.
*
آقا در روزهای
دور
آیا شما عاشق من نبودید؟
+ مهسا فعال
***
فقط با قبول کردنِ اینکه چه هستیم، میتوانیم چیزی را که میخواهیم به دست آوریم.
لرد بیلیش
Game of Thrones – Season 1
پ. ن.: فصل اول را تمام کردم و رفتم سراغ فصل اول True Detective.
با اینکه وقتی بودی هم، نبودی، این دور بودن... زیادی سنگین است.
*
پ. ن.: سهیلا، رها، فاطمه، مینا، ندا و... همهی «آشنا»هایی که کامنت خصوصی گذاشتین، خواندهام پیغامهایتان را و... ممنون.
گاهی آدم، از پشتِ کلمات هم دلتنگ میشود. گاهی... به شدت دلتنگ میشود.
پ. ن. دو. حرف دارم... زیاد... وقت را اما، کم دارم.
پ. ن. سه. اگر از جایی دیگر میشناسمتان، با همان نامی که میشناسمتان پیغام بگذارید یا لااقل نشانهای بدهید :)
پ. ن. چهار: دلم برای آبینوشتنها، بالا و به‌خصوص پایین پستها تنگ شده...
احیانا کسی آنها را کپی کرده، همراه با خود پستها؟ منظورم، هر پست همراه با
آبیهای بالا و پایینش هست. وگرنه همهی آن شعرها را دارم. حرفها را اما نه.
پ. ن. پنج: لذتهای پراکنده، اگر وقت نوشتن دست بدهد، به زودی به روز خواهد شد.
حالا که تعطیلات نوروز تمام شد... جدی به کدامیک از قرارها و برنامههایی که قبل از تعطیلات برای این فرصت گذاشته بودید، عمل کردید؟ چند درصد حدودا؟
من؟!
کمتر از ده درصد!
خاصیت این تعطیلات چیست که وقتی تمام میشود، باید چراغ برداری و جستجو کنی که چطور تمام شد؟! و به چه گذشت؟!
