سطر هفتم

خیلی خوشحالم که برگشتیم به روزهای غافلگیری، انتظار و شوق برای خواندن شاید... :)

مرسی لیلی عزیز به خاطر این تصمیم خوبی که برای این روزها گرفتی. 

من باز اومدم. پیامت رو توی تلگرام خوندم و یادم افتاد به خصوصی فرستادن :-( اینقدر که هول بودم از پیدا کردنت دیگه مگه فکری موند برام؟؟ شرمنده بابت هول بودنم ;-) 

اونجا که مثل اینکه راه ارتباطی نیست فعلا قربونت برم ولی همینجا هم عالیه، اینکه تو باشی می ارزه تا قله قاف هم رفت برای پیدا کردن دوستان عزیزتر از جان. عرضی نبوده و نیست، ملالی نیست و نخواهد بود جز دوری شما...

خیلی ممنون لیلی جانم که می نویسی دوباره، که خاطرات رو ورق می زنی، که غم و شادی و خنده و هزاران هزار همذات پنداری رو دوباره بهمون هدیه میکنی. 

(فکر کنم دیگه اینجا دست از سرت برندارم و تو بگی پردیس بیا برو، همون بهتر که اینهمه سال منو گم کرده بودی.

 هرچند بعدی هم نیست اگر که زندگی و بالا و پایین های سختش باز ما رو دور نکنه :-*)

اول از همه میخواستم بگم منم خیلی جلوی خودم رو میگیرم که بعداز خواندن هر پست نیام پرحرفی کنم...

دوم اینکه یه نکته ای برای من مبهم مونده،چطوریه که سارا با اون حجم از درسای دبیرستان و کنکور انقدر کتاب خوانده! من جان شیفته را سال پیش خواندم و بنظرم خیلی کتاب سختی بود،از اونایی که تو اون سن مطمئنم کاملش نمیکردم... یا شمال و جنوب را نخواندم ولی اونطور که شنیدم نیاز به حوصله و فکر آزاد داره که بشه با تمرکز خواندش...

بعد هی این شرایط را مقایسه میکنم با وقتی که 1984را دوست نداشت بخونه

ببخشید که دارم گیر الکی میدم ولی خیلی منو درگیر کرده این سارای درسخوانِ باهوش که کتاب خواندن هم جزء اولویت هاشه❤

سوم در مورد لیلی قصه. هرچی بگم کمه.دوست دارم بخاطر انقدر طبیعی تصویر کردن زندگی این دختر، محکم بغلت  کنم:-)

اینجور که تو بنرای رمان های امروزی میخوانیم دخترا عاشق کسایی میشن که به حریمشون تجاوز کردن!!! شاید... مثال دنیای واقعیه،جایی که حتی بهترین حامی هم با تغییر نگاهش غیر قابل تحمل میشه...

مرسی که مینویسی برامون😘😘

+چقدر حرف زدن اینجا سخته.ولی دلم تنگ شده بود

اصلا بذار یه واقعیتی بهت بگم ما یه آشنایی داریم که خب از نظر درسی فوق العاده ست ولی مثلا پارسال من باهاش حرف میزدم اصغر فرهادی رو نمیشناخت! اسم خواننده میبردم میگفت کی هست؟! و مطمئنم جز کتابای درسی کتاب دیگه ای نخوانده.

میدونی میخوام چی بگم... خیلی از اینا تحت تأثیر محیط و توقعی هست که از اون طرف دارند. یه جایی زبان عالی جز اولویته یه جایی کتاب خوان بودن، یه جایی...

وبا توجه به رفتار سیما(اولویت ازدواج با یک معتاد)  و عدم شناخت پدر و مادرش در این راستا یک مقداری انگیزه های خانوادگی به نظرم کم رنگه.

آره خیلی از این حرفا از تجربه های شخصی میاد. مثلا در مورد 1984من دقیقا برعکس تو حدود 18خواندمش و خیلی پیشنهاد کردم به کسانی که وقتی خواندند دوست نداشتند:-))

چقدر حرف زدم!! -اون میمونه که دستاش رو دهنشه-

لیلی امروز نشستم همه ی داستان تا اینجا رو با هم خوندم. وقتی داشتم میخوندم، کلی حس و حال اون موقع ها یادم اومد. به این فکر کردم که حتی وقت "شاید..." نبود، باز تو ذهن من بود... همیشه بود..

 مثل وقتی که منم وارد خوابگاه شدم... همه ی خاطرات "شاید..." توی خوابگاه... جمع شدن ها توی اتاق.. حرف ها... چیزایی که یادمه از "شاید..." هم، ابرو برداشتن و فیلم دیدنا... 

مثل این که هر وقت وسط آهنگ هام می رسیدم به ابی و داریوش، یادم بیاد که بالاخره ابی یا داریوش؟ انتخاب کدوم؟

مثل استاتیک... هنوز وسط یادداشت هام هست.. "اصلا مگر قرار نبود به من استاتیک یاد بدهد؟ پس کجا بود؟ کجا بود تا به من مفهوم لنگر و عکس العمل تکیه گاه را یاد بدهد؟...."

مثل پیاده روی انقلاب و کتاب فروشی ها و اگر درست یادم باشه سمبوسه...

مثل خیلی چیزای دیگه... و مثل وقتی که چه ذوق مرگ شدم وسط خوندن داستانت توی سایت دیدم بالای آخرین پست نوشته "زهرا.الف" :)

فقط امروز یادم اومد که بیشتر از اونی که فکر میکردم دلم واسه "شاید..."، شعرهای منتخب تو و اون حرف های آبی رنگت با فونت ب نازنین، حساسیتت روی نیم فاصله ها و همه و همه تنگ شده بود...

چقدر ازت ممنونم که دوباره می نویسی...

البته که من کلا از طرفدارای پروپاقرص نوشته های تو، حتی توی وبلاگم، و همه رو با عشق میخونم... :)

ماچ محکم به لُپت لیلی عزیزم 😘

اینم بگم که... دلم به شدت برای مهران شایگان تنگ میشه :)

من با گوشی میام... اسمایلی ها رو با همون میذارم... مطمئن نبودم نشون بده اصلا...

ولی عجیبه که در این حد سیما برای من پررنگ نبود،چقدر با این توضیحات دوست داشتنی تر شد برام.

با تاخیر تولدت مبارک لیلیِ جان❤❤❤

و میخوام بگم که تأثیر خوب زیاد داشتی، بهترین هدیه دنیای مجازی به من آشنایی با تو بوده😍😍

لیلی جان بعد از خوندن پست تلگرامت دیدم بهتره برات پیام بذارم.. من جزو اونایی هستم که اولین باره شاید.. رو میخونن. همون وقتا که تو سایت ٩٨یا مینوشتیش خواهرم خیلی تعریف کرد از رمانت و بهم گفت بخونم ولی فرصتش نشد ینی من همیشه رمانایی که کامل شده بود و نسخه موبایلش میومد رو میخوندم و اینطوری شد که نخنده موند برام.. چند روز پیش خواهرم با خوشحالی بهم گفت داری توی تلگرام مینویسیش و لینک فرستاد برام. تا اینجا رو خوندم و خوشم اومده و منتظر ادامه ش هستم.. حالا اینطور که گفتی و منم شنیدم قراره بهترم بشه.. خواستم تشکر کنم و یه پیامی گذاشته باشم برات تا از خواننده های جدید رمانت هم یه خبری داشته باشی 😊 

ممنونم ازت و برات آرزوی حال خوب دارم 💐

از همون اول که میراژ خبر شکستن روال قبل و کانال زدنت رو گفت، دلم دوباره پر کشید برای شاید یواش و دوست داشتنیت... و البته که بعد از زدن کانال شاید ذوقم دو چندان شد .... متاسفانه پیشرفت تکنولوژی ما رو به سمت جدایی برد و برای من کمی تا قسمتی تنبل و البته درگیر، سر زدن به وبلاگت و باز کردن یک لینک، ولو در گوشی از سخت ترین کار ها بود. راستش رو بخواهی هنوز نرسیدم شاید رو باز خوانی کنم. گذاشتمش در الویت های تابستانه... ولی بین سرسری نگاه کردن ها، اسم سیاوش چشمم رو گرفت و تنبلی وبلاگ باز کردن و نظر دادن رو کنار گذاشتم و اومدم که بهت بگویم: لیلییی.... با مهرانِ شایگانِ دوست داشتنی و با پرستیژ و عزیز دل چه کردییی؟ :( 

با تمام احترام به سلیقه ات، و البته رای قاطعت به عنوان نویسنده ی شاید... ( و آن سه نقطه ی دوست داشتنیش) دوست نداشتم تغییر اسمش رو، خاطره ها رو بر هم زد... و در واقع عادت ها و شخصیتی که با اسم مهران در ذهنم نشسته بود... و می دانی که، ترک عادت موجب مرض است... دوباره بخوام بخوانم تمام سیاوش ها را مهران می خوانم در دلم ؛) ... بعله، ما اینجور وفاداریم... ولی هم چنان عاشق آن شعر های بالا و پایین پست هات هستم... و البته یکی دیگر از غرغر هایم نبودن هیچ راه ارتباطی تلگرامی با توست... و پیشنهادم، گذاشتن لینک دریافت پیام ناشناسه... می تونیم ناشناس بهت پیام بدیم و در ارتباط باشیم... راه ساده تری ست از پیام گذاشتن دد وبلاگ یا سپردن پیام به میراژ و نامه رسان کردن او :)

دوست دار تو... یونیک

کاش زودترِ زودتر برسیم به همین پستای آخر  و کاش نرسیم به پستای آخر

چه پارادوکسی شد.

💜💜

من با معرفی میراژ وارد کانالت شدم و خوشحالم از این معرفی، 

برای اولین بار شاید... رو می خونم و خیلی لذت میبرم 

میخواستم بها بگم من به عنوان یکی از خواننده هات خیلی خوشحال تر میشم اگه توی کانال از همه چی صحبت کنی و فقط پست های داستان نباشه 

لذت میبرم که صمیمی تر باشی 

بازم به تصمیمت احترام میذارم

اگه اره،خوشحال میشم به این آی دی تو تلگرام بفرستینش

@pari_il

متاسفانه من کسیو نمیشناسم که توی کانال یا گروه باشه،اگه میشه این آی دی رو امتحان کنید

@parnian_yr

اگر نشد هم یه فکر دیگه میکنم ؛))

سلام لیلی عزیز

هنوزم امکانش هست که شاید... رو بخونیم؟؟

بعد از سالها دلم هواتو کرد و گفتم بیام اینجا :) چه سورپرایزی که دیدم کانال داری ولی واردش نمیشه

ممنون میشم اگه کمک کنی

موفق باشی