دلم آنجاست که آن دلبر عیار آنجاست*
دوشنبه, ۷ بهمن ۱۳۹۸، ۱۱:۵۳ ق.ظ
صداها رنگ دارند، رنگ و حرکت هر دو با هم. من این را بعد از تجربهی «مسکالین» فهمیدم. بیستودو سال پیش، در خانهی... از یک «اوورتور» باخ، از فلامنکو و چهار فصلِ ویوالدی. هر کدام به کلی چیزِ دیگری بود با رنگها و حرکتها و حالوهوای دیگر. هر کدام با تصویرهای مخصوص به خود. یادِ صدای مامان افتادم. راستی چه رنگی داشت؟ رنگ محبت؟
+ روزها در راه – شاهرخ مسکوب
* سعدی
۹۸/۱۱/۰۷
در دلم بود که بیدوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود
البته که حضرت حافظ