سطر هفتم

پاسخ:
:))
خیلی خوب بود صبوحا! اومدم کامنت قبلیت رو جواب بدم که یهو این کامنتت ظاهر شد! بعد من اولش رو خوندم و فکر کردم یه داستانک نوشتی! بعد کامل خوندم و تازه به «به قول تو با سرکه» که رسیدم فهمیدم اصلا چرا نعناع! :))

خیلی باحال بود... مخصوصا این‎که «با همه چیز راحت و شیک و بعضا عاشقانه کنار می آید»!
البته من نعناع رو دوست ندارم معمولا... نه که بدم بیاد، ولی دوستش هم ندارم. برای همین این دوست داشتنش توی سس نعناع و سرکه، برام غیرمنتظره بود.

*
اما با همه چیز راحت و شیک کنار اومدن همیشه هم خوب نیستا!
انگار نامِ دیگرِ نعناع باید شهرزاد می‎بود! :))) (البته که همین شهرزاد اخیر خودمون!)

* انگار هم زمان اینجاییم. :)

پاسخ:
منم دوست دارم، صبوحا. قصه‎هایی که بین اشیاء می‎گذره... بین مواد غذایی... بین دیوارها و سقف و... (کلا من عاشق قصه‎ها هستم. از بچگی برای هر چیزی قصه می‎ساختم... هر چیزی... حتا یک سیب‎زمینی پوست کردنِ به ظاهر ساده و زمخت...)
بازم از این قصه‎ها بگو. شاید بشه یک مجموعه‎ی دوست‎داشتنی... قصه‎های آشپزخونه.
دارچین و آویشن و هل و فلفل و...

دیشب که دستم رفت سمتِ ظرفِ سبزی خوردنِ سر سفره‎ی افطار چشمم به طرفِ نعناع افتاد و یاد تو افتادم و برخلافِ همیشه برش داشتم. البته که باز هم دوستش نداشتم! :)))

منم قبل از سحر اینجا بودم و پیغامت رو هم خوندم. اما روی اپن آشپزخونه... مشغول آشپزی بودم... ماکارونی و...