سطر هفتم

از بچگی می‎شنیدیم که جلوی بچه‎ها هر حرفی نزنید، یاد می‎گیرند و بی‎فکر و بی‎جا، تکرارش می‎کنند.

حکایت مسعود فراستی‎ست.

+ بعضی آدم‎ها از مرز عصبانی‎کردن دیگران عبور می‎کنند و به محدوده‎ی مضحکه‎ی دیگران شدن، وارد می‎شوند. این آقا مدت‎هاست که از این مرز گذر کرده‎اند. کاش آدم لااقل در همان محدوده‎ی عصبانی‎کردن باقی بماند. جای به مراتب شرافتمندانه‎تری‎ست.