سطر هفتم

دلتنگم

دلتنگم و بی‎قراری‌های در ترافیک‎مانده‎ی غمگینی دارم

و نمی‌دانم از مقابلِ ایستگاه مترو

تا سرِ کوه بلند، چقدر فاصله باقی‌ست

نمی‌دانم

و انگشتانم کفافِ اشاره به دوردست‌ها را نمی‌دهند

و کفافِ شمردنِ دست‌هایی

که هربار پیش از رسیدنم

دست‌های کسی را

با دست‌های من

اشتباه گرفتند و بردند...

+ لیلاکردبچه

بخشی از یک شعر بلند

+ عکس: روستای ابیانه - اردیبهشت نود و پنج