سطر هفتم

دلم برای نامه‎نگاری تنگ شده. از آن نامه‎نگاری‎هایی که در جریانش در مورد همه‎چیز حرف می‎زدیم. در دوره‎های مختلفی از زندگی‎ام از این جور نامه‎نگاری‎های متوالی داشته‎ام با معدود کسانی. از این نامه‎های ایمیلیِ طولانیِ سرخوشِ پر از همه‎چیز؛ چطور فکر می‎کنیم، در مورد جزئی‎ترین یا کلی‎ترین احساسات و مسائل... در مورد همه‎چیز، بدون محدودیت...

حالا چقدر زندگی‎ام خالی‎ست از کسی که بتوان با او، آن‎طور نامه‎نگاری کرد. کسی که نه آن‎قدر نزدیک باشد که نتوان برای او نوشت، نه آن‎قدر دور که نتوان با او از همه‎چیز حرف زد.