سطر هفتم

یک لحظه فکر کردم چقدر دلم برای شب‎های سرد زمستان و هات‎چاکلت و «گفتگو» تنگ شده. سرما که آمده... هات‎چاکلت و گفتگو هم که مهیاست... جای زمستان خالی‎ست...

و هنوز تابستان، خودش را جمع نکرده‎است. و منِ سرمایی، چقدر خائن‎ام و چقدر دلم برای همه‎چیزهای ناهمگون، تنگ می‎شود. برای تابستان تنگ می‎شود، برای زمستان تنگ می‎شود، برای عید، اردیبهشت، اسفند، یلدا... چقدر دلم برای آنِ همه‎ی فصل‎ها، تنگ می‎شود.

* شمس لنگرودی