افسوس...
پنجشنبه, ۱۵ مهر ۱۳۹۵، ۰۵:۰۹ ب.ظ
...چه تناقضی دارد جستجوی چشماندازهای خاطره در واقعیت، که همواره افسونی را که خود خاطره و نیز حس ناشوندگیشان به آنها میدهد، کم خواهند داشت. واقعیتی که شناخته بودم دیگر نبود... مکانهایی که شناختهایم فقط از آنِ جهان فضایی نیستند که برای راحت بیشتر در آن جایشان میدهیم. تنها لایهی نازکی در میان ادراکهای به هم پیوستهای بودهاند که زندگی آن زمانِ ما را میساختند؛ یادِ یک تصویر چیزی جز حسرتِ یک لحظه نیست؛ و افسوس که خانهها، راهها، خیابانها هم، چون سالها، گریزانند.
جستجو - پروست
۹۵/۰۷/۱۵