سطر هفتم

مثلا این‎که... طعمِ کشک و بادمجان‎های «آن‎جور که دوست داشتی»، تا آخر دنیا تو را به یاد من می‎آورد و آن خیابان و آن فصل را که انگار هزار سال از آن گذشته... راستی مگر چقدر از عصر ما گذشته است؟ چرا همه چیز آن‎قدر دور به نظر می‎رسند و محو، مثل یک فیلمِ قدیمی... چند سالِ نوری دور شده‎ایم از...