سطر هفتم

پاسخ:
باورت می‎شه صبوحا؟ همین دیروز، حرف گل اقاقیا شد...، بعد وقتی داشتم برمی‏‎گشتم خونه، توی اون تیکه‎ای از مسیر که از اون خیابونِ دوست‎داشتنیِ خلوت عبور می‎کنم فکرم رفت به اقاقیا که انگار شاعرانه‎ترینِ اسامی گل‎ها رو داره، و اصلا نمی‎دونم چرا فکرم پرکشید به شاید...، چون مطمئنم توی شاید... هیچ حرفی و هیچ اسمی از اقاقیا نبوده هیچ‎وقت (بوده؟) و بعد فکر کردم چقدر جای این اسم خالیه توی شاید...! بعد فکر کردم باید فکری به حالش کنم! :))

*
حمید دارچین دوست نداشت، من ولی دوست دارم! عطرِ دارچین توی لوبیاپلو... وای! ولی پودرِ گل سرخ، تا حالا امتحانش نکردم!

چقدر خوبه که این بعضی لحظاتِ دلپذیر و دوست‎داشتنیِ زندگیت، تو رو به یادِ شاید... می‎ندازه... چقدر این جور وقت‎ها بهش می‎بالم...

پاسخ:
ارث پدری؟! :)))

ارث پدری رو بهت برمی‎گردونم :) قول :*

پاسخ:
فکر نمی‎کنم این حوالی چتر اقاقیا پیدا بشه. پس به همون جایی که برام خالی کردی باید قانع باشم، تا اطلاع ثانوی.

*
پودر گل سرخ رو امتحان خواهم کرد :)

مرسی...

پاسخ:
8-)