سطر هفتم

همینجوریشم خیلی عقبم. |-:

پنج شنبه سالگرد مادربزرگ بود . داشتیم میامدیم حوالی شما. جاده را برف و تگرگ تبدیل به دریاچه یخ کرده بود وسط هیجان سفر زمستانی همسرگفتند : مگر قرارنبود دوستت را ببینی  .گفتم : رفیقم را ... وفکر کنم فرقش را می دانست که گفت : خوب هماهنگ کن این چند روز ببرمت . داشتیم توی جاده برفی وسط سرسره بازی ماشین های سربه هوا برنامه دیدار می ریختیم و فرض خوش بینانه  بر این بود که تو هیتی وقت هم داری و حتما میایی   که یک عزیزی زنگ زد و ذوق مرگ طور خبر داد که ... که عروس شده و باید ما برویم و داماد را تایید کنیم!! (و البته که ما را چه به این کارها ) و برایش با هم لباس بخریم و چون نامزدی شب یلداست (و چه آغاز قشنگی  ست لیلی  ) باید پذیرایی یلدایی باشد و چه کنیم و‌چه نکنیم .که به کل سالگرد مادربزرگ و جاده برفی یادمان رفت . وسط بدو بدوها توی ارگ‌تجریش و بازار و بحث های طولانی سر اینکه عروس کت شلوار زرشکی میتواند بپوشد یا خیر ؟! انار دانه شود یا گل ؟، اجیل بادام داشته باشد یا گردو ؟. به همسر گفتم : یک آقایی بودند که درست نیست با انگشت اشاره کنم، قرار بود مرا ببرند دیدن رفیقم . همسر فرمودند : بله اصلا صحیح نیست با انگشت اشاره کنی ...

بله رفیق جان در ورای چهره ی جدی و مدیروار همسر ، قلبی از طلا  می تپد . ( تعریف یک مرد جدی از خودش وقتی خیلی مهربان میشود )

یلدا اغاز مبارکی باشد برای هر دو زوج 

و برای ما ...

باشد که تهران مهربانتر شود با ما .

جایی در خودش ، پناه بدهد دیدار رفقا را .

یلدا بر تو‌هم مبارک رفیق .

بسیار مبارک .

بهانه چقدر زیاد است برای یاد تو افتادن .

۳) بله ... یک نفر همین حوالی هاست !

اتفاقا دو هفته پیش به دنبال همون نیم بوت مشکی معروف سری به ارگ زدم و هم تو راه (پارک ملت و باغ فردوس و ولیعصر عزیز) و هم تو خود ارگ به یاد تو بودم (و البته کمردردم !) :دی

۴) مرسی از صبوحای عزیز برای دعای خیرش.

لیلی ... فکر کنم وقتی در مورد یلدای سال ۸۶ صحبت می کردیم بهت گفته بودم که مادربزرگ من هم ۲۹ آذر ۸۶ فوت کرد ...

اشتراکات زیادتر شدن !

۲) بله ... خدایش بیامرزد آن نیم بوت معروف را ! البته که بالاخره هفته ی پیش موفق شدم یه چیزی بخرم. یادم رفت موفقیتم رو باهات تقسیم کنم ! :دی

۳) مرسی